مایه مباهات است که تعامل بین مولفین محترم این وب نوشت بدین اندازه زیاد است
و بنده اگر تبادل سخنی انجام می دهم صرفا نقش
نقش سرایداری است
که حتی اگر به رهگذری
نشان خودش را بازمی گویم
نه از برای شحنه گی است
که عیار واری گوشه می زنم
که هنر عیاران را طراران و راهزنان نیز دانند
لیک
آنان رسم
عیاری را ندانند .
درود بر قادر بزرگ و بهنام جان عزیز و حاچ آقا یونسی عزیزتر از جانم.