رحلت جانگداز روحالله (ره)

سال ۱۳۶۸ ایام امتحانات در مرکز تربیت معلم بودیم . هر روز با چشمانی نگران پای تلویزیون 

می نشستیم و جویای حال حضرت امام (ره) بودیم . 

بزرگ مردی که رفتنش را نمی توانستیبم باور کنیم  . 

کودکی و جوانی مان با عشق به دیدگانش ، به کلامش ، به بزرگیش و به مریدیش 

گذشته بود . 

ولی باید این رنج دوریش را قبول می کردیم . 

صبح بعد از نماز بود و من مشغول مطالعه درس امتحان بودم ،که آقا سید رسول زنگ زد و با صدایی لرزان و گریه کنان رحلت حضرت امام را اطلاع  داد . 

دیگر هیچ اختیاری نداشتم . پدری را مرادی را مرجع و رهبری را از دست داده بودیم که به عشق  

او زندگی می کردیم.  

روح الله فریاد روزگار ما بود ، روح خدایی بود که به خدا پیوست .  

                                  "غرق عزادور عالم سراسر  

                                  قاره کیین میش محراب و منبر  

                                  سنه رهبر پیر و جوان آغلار 

                                  هامی قان آغلار  هامی قان آغلار"

رحلت حضرت امام را به تمامی رهروان حقیقی اش تسلیت عرض می نمایم .