سلام :
علی جان خیلی دلتنک نوشته هایت بودم . فکر می کردم شاید این بار شما ما را فراموش کرده اید .
آری انسانها چهار دسته اند :
دسته اول
آنانکه وقتی هستند ، هستند. وقتی که نیستند هم نیستند.
( حضور فیزیکی یا هویت جسمی )
دسته دوم
آنانکه وقتی هستند ، نیستند . وقتی که نیستند هم نیستند.
( مرده و زنده شان یکی است )
دسته سوم
آنانکه وقتی هستند ، هستند . وقتی که نیستند هم هستند .
( آدمهای معتبر و با شخصیت که دوستشان داریم )
دسته چهاوم
آنانکه وقتی هستند ، نیستند . وقتی که نیستند هم هستند .
شگفت انگیز ترین آدم ها که در زمان بودنشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمی توانیم
حضورشان را دریابیم ، اما وقتی از پیش ما می روند تازه می فهمیم که :
آنان چه بوده اند ؟ چه میگفتند ؟ چه می خواستند ؟
ما عاشق این آدم ها هستیم .
هزاران حرف داریم برایشان .
وقتی در برابر شان قرار می گیریم همهء حرفهایمان را فراموش می کنیم و غرق در وجودشان می شویم .
وقتی از بین مان می روند یادمان می آید که چه حرف ها داشتیم و نگفتیم .
و چقدر دوستشان داریم .
" از شهید دکتر علی شریعتی" با اندکی تخلیص
قرار بود در پایان هر نوشته ام نکته ای لطیفه ای و ... داشته باشم .
اما بعضی ها به خیر تمام نشده اند . و یادمان رفت .
ایام شهادت دکتر چمران است "عارف شهادت " جمله ای از ایشان بجای نکته:
$ هیچگاه درست رفتن را فدای زود رسیدن نکنید $
علی جان خسته نباشی
اطاعت امر شد .
اینجا آسمان آبی طوفانی ست شاید باران ببارد . نعمت خداوندی ست.
ممنئنم
... نگاهت تو نخ ابر سیاهه که بارون بزنه
آخ اگه بارون بزنه
آخ اگه بارون بزنه