نیمه ماه ضیافت

شروعش را معمولا یادم نیست . رمضان را

یکی دو روزی زودترک خودت را به آزمون می کشی که ببینی امسال هم میتوانی یا خیر

اما به تقویم چون به نیمه می رسد را همیشه به یاد داری چه حالا چه سالهای دور ( که نه تکلیفی بود و نه صیامی از برایت).

این سالها شب نیمه که میشود دم دمای افطار یا کمی بعد ترکش خودت را به جای بازی می رسانی و رو به شرق قرص تمام ماه مهربان را می بینی و چه بی اختیار

چه بخواهی چه نخواهی دقایقی طلوعش را نظاره گر می شوی

در اول سرخی زیبایش به یادت می آورد که این ماه زیبا در چنین شبی

نظاره گر بوده به دنیا آمدن سبط اکبر امیر مومنان (ع)را

خشنودی دل رسول اله (ص)

و شادی نفس ام ابیها (س)

کریم اهل بیت حسن مجتبی و

می گویی:

نمی دانم این ماه َ- ماه قبلش هم که قرص تمام بود و آن هم نیمه شعبان

بزرگی اش هم همین بود اما این سرخی را نداشت و به یاد می آوری که این

احمر الحمیرا چیست

آری ماه می داند که میلاد است اما میلاد کیست ؟

میلاد تنها ترین اولیا

میلاد یکه ترین اوصیا

میلاد یگانه دژ ایستاده در برابر ام الافتنه ها ( معاویه و عمرو عاص)

میلاد آن دلاوری که حتی از سر ریا کاران و سالوس مسلکان

جهاد را نیز صلاح ندید.

میلاد اسوه صبر و بردباری که سخت در برابر جنگ نرم داخلی ایستاد و

جگر را شرحه شرحه بر سر این امتحان سخت نهاد .

به خود می گویم :

چه سعادتی که شیعه هستم و شیعه باور که اگر لایق باشم

مکتبی را رهپوی هستم که از دل صبر مجتبی

شور حسینی می آفریند و این یعنی:

ماه تمام

از دل مولود ماه تمام رمضان است که

حماسه قمر بنی هاشم زاده می شود .

و یادمی گیرم که به وقت فتنه پنهان و آنجایی که حق و باطل تمییز شان بسیار سخت است .

و اذهان مشوش تبلیغات صبر باید و صبر .

صبری استوار - صبری مجتبوی .

و گاه منکر عیان و شفاف شدن مرز بین حق و باطل

یوم الفصل عاشورا

ملک الفصل کربلا .

باید که داغ جگر شرحه شرحه حسن را در

گلوی اصغر یافت

در پهلوی قاسم جست .

در کتفهای عباس پیدا کرد

و با لب تشنه ابا عبداله یاد کرد .

آنگاه در خطبه های زینب و زین العابدین سرود .

عید ماه تمام رمضان و میلاد حسن مجتبی بر همه شیعیان مبارک