کوفته تبریزی

کوفته تبریزی 

زمستان فرا رسیده و کولاک سرد کوهستان  

دریچه ی خاطرات کودکی ام را می لرزاند . 

دو روز است نغمه هایی از دلم فریاد می زنند  

که در را باز کنم و بنوسم:

کوفته تبریزی 

زمستان فرا رسیده و کولاک سرد کوهستان  

دریچه ی خاطرات کودکی ام را می لرزاند . 

دو روز است نغمه هایی از دلم فریاد می زنند . 

که در را باز کنم و بنوسم: 

دیروز گپی با علی جان زدم، چه کنم دستانم نمی توانند با آواز دلم رقص آغاز نکنند او میگوید صدایت رو که کسی نمی شنوه پس فرهاد باش و با تیشه ی دستانت دل صخره را بنواز تا شهرتش را عشق ها ببرند .  

نمی دانم چرا به فرا پرده ی دل رفتم : 

 صحبت که از کوفته تبریزی بود هر لحظه صدای مادر در گوشم می پیچد که با مرحوم  پدرم گلنجار می رفت و می گفت : آخه مرد " ات گه تیر میوبسن کوفته دعواسی الیرسن"  

من هم بچه بودم عمق مطلب را نمی دونستم . بعد مادر می گفت کوفته، گوشت می خواد،لپه و مرزه و زعفران و گردو و آلو و....می خواد آخه من کوفته رو از کجا بیارم . 

من هم فکر می کردم الانه بابا میره و همه رو میاره . دهنم آب می اوفتاد . به به برف زمستان و  

کوفته ولی مگر روزگار بیکار نشسته بود . خلاصه رضایت می دادیم به "شوربا" 

آن هم با پیاز داغ کرده و تعریف مادر و نون تازه ... 

 آخ که چقدر خوشمزه بود دمار از دل روزگار در می آوردیم.  

حالا خیلی وقته دارم می فهمم که گوشت نیاورده دعوای کوفته کردن یعنی چه ؟ 

بیچاره پدر ، مادرای ما  

گاهگاهی این ما جرا تو زندگی اداری ام وارد می شه همین دو روز پیش ...  

خوب چه کنیم  

بریم دونبال زعفرون و مرزه و گوشت و... 

بابا این وب هم شده سنگ صبور ما . 

علی جان اینارو گفتم بیش از این از ما نرنجی ، 

انشاء ... یه دوره بچه های بودجه رو جمع کنید یه کوفته تبریزی طلبت