غم سنگینی صفر یا غربت غریبان

می گویند : ماه صفر سنگین است ( افواه عامه )

می گویند : حضرت رسول (ص) پس از پایان این ماه صدقه می دادند .

می گویند : این ماه به سادگی نرفته و در انتهایش سه بزرگ را با خود برده .

اما من می گویم

که دهه آخر صفر دهه غریبی است

شروعش با اولین اربعین های دنیاست

شروعش با اولین شور حسینی است .

شروعش ( یا همان بیستم صفر ) با اولین سوگ عقیله بنی هاشم است .

.

.

گفته اند :

قافله ساران کاروان عشق

کاروان پایداری

کاروان تبلیغ نهضت حسینی

زینب (س) و علی الاوسط سید الساجدین امام زین العابدین (ع)

تا قبل از اربعین جز کوبندگی و شور و مقاومت هیچ نداشتند و جز زیبایی در دشت نینوا ندیده بودند ..

اما در اربعین چون به دشت کرب و بلا رسیدند ....

حضرت زینب سوگ را نوا کردند و حضرت زین العابدین روضه ای خواندند بس سوزناک و اینگونه اولین شور عزاداری سالار شهیدان زاده شد .

اما شب بیست و هشتم ....

فخر کائنات و احسن مخلوقات و آخرین اوصیا در این شب به دیدار حضرت دوست شتافتند و با گوشه چشمی که در کمتر از ۹۰ روز جگر گوشه اش ( فاطمه زهرا (س) ) به دیدارش خواهد شتافت ، به دیار جاویدان سفر کردند ....

باز بیست هشتم وصفر ....

امام مجتبی (ع) آن غریب و مظلوم بنی هاشم سرانجام زهر خانگی را که عمری بود جگرسوزش کرده بود جانسوزش یافت و بدن مطهرشان را خاکی در بر گرفت که قبلش بی بی فاطمه زهرا را پذیرا گشته بود و چه جانسوز که مرقد آن حضرت اکنون نیز به همراه مرقد مطهر سه امام دیگرمان مظلوم و مهجور بقیع را به چشم گریانمان میهمان می سازد .

ولی اگر این همه مظلومیت نبود .. سوز دعای کمیل بین الحرمین مدینه اینقدر جگر سوز نبود .

و آن سومی غریب الغربا - ثامن الحج (ع) هم او که چون ساز سفر از شهر نبی را ساز کرد به بیتشان فرمودند گریه کنید بر من که این سفر من را بازگشتی نیست ... .

ولی...

ولی من می گویم :

اگر امام رضا (ع) به هنگام شهادت تنها بودند و اهل بیتشان کنارشان نبودند ...

اکنون یک کشور را متبرک وجودشان دارند

یک ایران را اهل به زیارتشان و مرقدشان مشهد الرضوی است .

امید که سعادت یار دوستان باشد در این ایام پرفیض زیارت کربلا و مشهد و اگر وسیله فراهم باشد مسجد النبی و بقیع مطهر ( در ایام عمره و تمتع )....

ان شاء الله ....