سلام:
چند روزی است که دلم گرفته . عادت کرده بودیم این روزا در کنار هم باشیم . لحظه ای یاد برادر شهید همایون بهزادی آرامم نمی گذارد چقدر با متانت حرف می زد آن چند ماه آخر سال ۸۱ میز آقای کامجو که به مرخصی رفته بود محل کارآموزی ام بود . درست بغل دست آقای بهزادی ... نمی دانم چرا چند روز مانده به شهادتش نصف شب از سختیهای بودجه براش پیامک گذاشتم تحمل نکرده زنگ زد دقایقی باهم حرف زدیم خیلی کمکم کرد .
خدا بیامرزد
دلم میخواد دوستان رو ببرم به مریوان جایی که توت فرنگی می خوردیم و آقای شیرخانی برا آقای یونسی تله گذاشته بود و من نجاتش دادم . و آقای اخوان رفته بود تو کما و ما را به حساب نمی آورد . راستی آقای شیر خوانی یادتون میاد هر سختی که از جانب ایشان کشیدیم با وجود آقای آهنی جبران می کنیم امان از دست آقای محمد بیکی.
آقای ستوان رو نگو یه سرهنگ با تجربه خدا حفظش بکنه .
آقای حیدری زنجان که حالا شهردار زنجان و باهم ازاین کوه میزنه و از آن کوه در میاد.
آقای حق نگهدار رو خدا سلامتشون کنه .
آقای حسین زاده و جهان سپاس را سپاس ... بزرگ مردانی که گفتارشان خستگی یک ساله رو بدر میکرد .
راستی یادم رفت بگم آقای عدالتی و قهوه خانه پدری زری .
آقای زینی زاده اردبیل از لابلای انگشتانش نگا می کرد من خنده ام میگرفت .
آقای خیرالهی و بم فلک زده و خنده های منو پرسش ایشون .
بعضی وقتها آقای سعادتی و شفیعی وسوسه ام میکردند که برا ما هم بگو .
$ یاناسان روزگار $
اهواز و روز اول آقای یونسی بزرگ و آقای دهقان
... کجایند این ایام ؟
یاران ( عزیز و سیامک و باقی زاده و عنایت ... نادرجو و مهندس مهاجر و دکتر ... )
کجایید .
یکبار دیگر در کنار هم باشیم و فلک را سقف بشکافیم .
نمی دانم کجا می روم شاید به کردستان
حیدر بابا دنیا یالان دونیادی
سلیماندان نوحدان قالان دونیادی
اوغول دوغوب درده سالان دونیادی
هرکیم سیه هر نه وروب آلوبدی
افلاطون دان بیر قوری آد قالوبدی
همیشه تلخ ترین لحظات را کسی می سازد که قشنگ ترین لحظات را با او داشتیم