• پیامبر خدا نهی فرمود از هجران مؤمنان: اگر کسی ناچار شد نباید بیش از سه روز با برادرش جدایی داشته باشد و اگر کسی بیش از این با برادرش دوری و جدایی داشت آتش دوزخ به او شایسته تر است.   وسایل الشیعه، ج12، ص262

مؤمن هدیه خدای عز و جل به برادر مؤمن اوست، پس اگر او را خوشحال کرد و با او پیوند داشت هدیه خدای عز و جل را پذیرفته و اگر از او برید و دور شد هدیه خدای عز و جل را باز گردانده.   مستدرک الوسائل، ج9، ص9

• با یکدیگر پیوند داشته و بهم نیکی و مهر داشته باشید و برادرانی نیکوکار باشید همانگونه که خداوند به شما دستور داده.   بحارالانوار، ج74، ص399

-------------------------------------------------------------------------------- عرفان حسین تمام مراتب عرفان شامل؛ طلب، عشق، معرفت، استغناء، توحید، حیرت و فنا، تماماً مراتب ایثار و بخشش است و آخرین مرحله سیر و سلوک همان ایثار در راه خدا و راضی بودن به رضای الهی و فنای در راه خداست. امام حسین(ع) می فرماید الهی! رضی به قضائک و تسلیماً به امرک خدایا! مشیت تو را دوست دارم و در برابر فرمان مقدس تو تسلیم هستم.

گریه پیامبران بر مصیبت امام حسین علیه السلام

گریه حضرت آدم بر امام حسین علیه السلام

صاحب کتاب درالیمین در تفسیر این آیه مبارکه از قرآن کریم "فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه انه هو التواب الرحیم" می فرماید: خلاصه معنی چنان است که آدم (ع) در ساق عرش کلمه چند نگریست، جبرئیل او را بیاموخت که بدان کلمات که اسماء پیغمبر و آل پیغمبر بود پناهنده شود و بدین گونه سخن کند:

قال: "یا حمید بحق محمد، یا عالی بحق علی، یا فاطر بحق فاطمه، یا محسن بحق الحسن و الحسین و منک الاحسان."

عباس؛ الگوی رشادت و شجاعت (داستان کوتاه)

آنگونه که از منابع تاریخی بر می‎آید حضرت عباس(علیه‎السلام) دارای ورزیدگی اندام و تناسب اعضایی بوده که بیانگر توان جسمی بالای او بوده است که تا اندازه‎ای از ویژگی‎های ارثی او بوده است. چرا که هم پدر او از ابرپهلوانان عرب به شمار می‎رفته و هم خاندان مادری او گرُد میدان بوده‎اند. مادر او ام‎البنین، از خانواده شجاع و دلاور بود.از دیگر دلایل این قدرت جسمی، افزودن بر فرآیند ارثی، این بوده که او از کودکی با ورزش و چالاکی انس داشت. ورزش و کار در مزرعه و آموزش‎های نظامی دست به دست هم داد و از عباس (علیه‎السلام)، جوانی نیرومند و شجاع ساخت.

وقایع شام غریبان - وقایع عاشورا

وقتی نام عاشورا به گوش می‌رسد، آتش سوزناکی از غم، دل را در بر می‌گیرد و اشک، امان را می‌برد. وقایع دردناک عاشورا تا بعد از ظهر که هنگامه شهادت امام حسین علیه السلام بود یکسری جنایات را به خود دید و از شهادت امام حسین (علیه السلام) به بعد سرزمین کربلا شاهد فجایع و جنایاتی خاص در مورد اهل بیت پیامبر بود.

سال 61 ه.ق عصر روز دهم محرم لشکر یزید بعد از این که امام حسین (علیه‌السلام) را به شهادت رساند به دستور فرماندهان خود دست به غارت و آتش زدن خیمه‌ها و آزار و اذیت خاندان نبوت زدند.

.

شیطنت وهابی‌ها در مدینه

شیطنت وهابی‌ها در مدینه دست عناد و لجاج وهابی‌ها در مدینه منوره، گریبان اسلام را گرفته و در اقدامی خصمانه، نام مبارک «محمد المهدی حیّ» را به «محمد المهدی» تغییر داده است.

روز اول محرم - حضرت مسلم بن عقیل ع

خبر شهادت مسلم و برخورد امام حسین (علیه السلام)

نویسنده:شهید مطهرى

امام حسین (ع) در یکی از منازل میان راه، خبر شهادت این سه یار وفادار خویش را شنید.

مویه کنان با محرم 1432- شکر با شکایت

۱۳۷۰ سال است که از روز واقعه می گذرد

یوم الفصل

روز جدایی حق از باطل

روز عینیت ولایی بودن ....

روز زیباترین عشقها...

روز مارایت الا جمیلا ...

ذکر واقعه عاشورا و فخر شیعه بودن را بدنیست که از زبان حافظ بشنویم :

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت.....

حافظ با رندی خود و با علم به اینکه واقعه عاشورا از بینات آشکار حق تعالی است - باز رندانه به درگاه حق شکوایه می کند به سبب عظمت واقعه .

رندان تشنه لب را آبی نمی​دهد کس

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

گناه کاروان عشق صرفا عاشقی بود و ولایت مداری ( که تعبیر حافظ از رند معمولا عارف و عاشق وارسته است ) و به بادافره آن قوم ظالمین آنان را تشنگی دادند ...

حافظ در مصرع دوم استفهام عاقل می کند و بیان می کند که هنوز 50 سال از رحلت رسول (ص) و 30 سال  از شهادت امیرالمومنین (ع) نگذشته ولایت مداران و بصیرت پیشه گان چشم خود را بر این فاجعه بسته و آل رسول را تنها گذاررده اند .

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کان جا

سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

چشمت به غمزه ما را خون خورد و می​پسندی

جانا روا نباشد خون ریز را حمایت

حافظ در اینجا به سبک خود مرثیه برای عاشورا می گوید و هوشمندانه بیان می دارد که افتخار شهادت در کنار امام معصوم سعادتی است که نصیب هرکس نمی شود .

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود

از گوشه​ای برون آی ای کوکب هدایت

حافظ پس از ذکر مصیبت به طریق خود و بیان ظلمی که دنیا را فراگرفته ملتمس دامان قائم آل نبی (ع) می شود و به نوعی او را ( در ابیات قبل ) به جدش قسم داده ....

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود.....

.......

در سه بیت بعدی حافظ سرگشتگی امت مسلمان را بیان می کند و خاضعانه ملتمس مهدی موعود ( عج ) می شود و حتی از خداوند متعال می خواهد که در فرج آقا تعجیل کند ...

و اما در بیت آخر :

عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ

قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

حافظ دیگر تقیه را کنار گذارده و رسما به شیعه اثنی اعشری بودن مباهات می کند .

توضیح : قراء اصلی قرآن کریم هفت نفر بودند و هر کدام دو شاگرد داشتند. که در مجموع می شود ۱۴ لحن قرائت قرآن کریم

اما هر فرد عاقلی با آنهمه مقدمه که در باب ائمه شیعه گفته شک نمی کند که منظور لسان الغیب یک چیز است و آن چهارده معصوم ( علیهم سلام ) هستند که قرآن ناطق ( قرآن ز بر ) به شمار می روند و شناخت چهارده معصوم همان عشق کامل است .

یاحق