دفتر بودجه وزارت آموزش و پرورش
وبلاگ غیر رسمی دفتر بودجه و گروههای بودجه استانهادفتر بودجه وزارت آموزش و پرورش
وبلاگ غیر رسمی دفتر بودجه و گروههای بودجه استانهامشهد شهر شهادت
سفر به شهر شهادت
تیر ماه سال۸۸ پس از عبور از سختیهای کویر بودجه قرارشد یک بار دیگر از ایام عمرمان در کنار
دوستان بودجه باشیم.
برای اولین بار با خانواده و در کنار دوست بسیار خوبم آقای شیر خانی عازم شهر شهادت شدیم.
و این تکه ای از همان مسیر است.
" ای علی وقتی در کویر زندگی گرفتار می شوم.
به کویر تو پناه می آورم
در دل کویر علی، عشق به تنهایی را یافتم
یافتم که چرا علی تنها بود
صدای بیدار گر سوتکی را یافتم که از حلقوم کودکی کستاخ
فریاد میزد
و خواب خفتگان را آشفته می ساخت
اما بی تو کویر خاموش است
کسی نیست تا بخوابد و خوابش هم آشفته گردد
ابوذر و عمار و یاسر و مقداد را با خود برده ای
همه را فریاد زدم اما رفته بودند
تنها دل خاموش کاروانسرا
و کارگاه غمگین سفالگری حاج عباس
و توتم علی نقش بسته بر دیوار
نشان از حیات روزگارانی داشت
هنوز صدها سال نیاز است تا
بدانیم که بر انسانها از حکومتها و ظلم و زر و زور تزویرچه ها گفته ای ؟
علی جان
در کنار آب قنات کویر نشستم
فریاد حیات بخش آن همچون فریاد تو دل کویر را می شکافت
اما خاموشی علی همچون کویر سنگین بود
به خود می گفتم ای علی
از این کویر دل سوخته چگونه صدای " فاطمه " "محمد(ص)"
"علی و حسین (ع) "
ابوذر و مقداد
و آن برده های سیاه پوست را که در ساخت بناهای سنگین اهرام مصر
جان می باختند ، می شنیدی
و سرودهای رهایی را سر میدادی
و اینچنین برادرشان می خواندی
در دل کویر می دیدم که علی برای نسل های حاضر و صدها سال بعد
سخن گفته و صدای او صلای ابوذر است
قلم او بهتر از خون هرشهیدی است " ن والقلم "
چهره 56 شهید کویر را دیدم که بر ورودی آن آذین بسته بودند
و بر گرد شمع تنها ستاره کویر
حلقه زده بودند
آنها رفته اند و پیامشان از خون دل "توتم" جاریست
ای علی
اگر برای تو این غربت در وطن
را نمی دیدم
چگونه می یافتم که چرا " علی " تو در مدینه
"ابوذر" تو در ربذه
و " حسین " وارث آدم در کربلا
" سرود تنهایی را می سرودند "
.
.
داشیم به شهر شهادت نزدیک میشدیم
دیگر نمی توانستم توتم را به آواز دلم
بر سینه سپید دفتر نگارم
برقصانم
"امت و امامت " " فاطمه ، فاطمه است "
" کویر " " ابوذر " حسین وارث آدم "
" اقبال " و
" اری اینچنین بود برادر "
هنوز در وجودم زمزمه "چگونه بودن" "چگونه زیستن" و "چگونه شدن" را می نوازند
سوتک
نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد ؟
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم
چه خواهد ساخت ؟
ولی بسیار مشتاقم ،
که از خاک گلویم سوتکی سازد.
گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش
و او یکریز و پی در پی ،
دَم گرم خوشش را بر گلویم سخت بفشارد ،
و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد .
بدین سان بشکند در من ،
سکوت مرگ بارم را
